این گونه‌ها منشأ ورود قرن هفدهم به اروپا بودند که گوجه فرنگی بوته ای را به عنوان پایه اصلی مزارع و رژیم غذایی در سطح جهان تبدیل کردند و منشأ انواع مختلفی هستند که در سراسر جهان کاشته می‌شوند.
با این حال، از دهه 1930، پرورش دهندگان تجاری تلاش ها را بر روی افزایش عملکرد و ماندگاری میوه متمرکز کردند، و اغلب به صفات حاشیه مرتبط با کیفیت تغذیه میوه، طعم، عطر، نیازهای ورودی و انعطاف پذیری آب و هوایی توجه کردند.
و همکاران، 2012). همانند سایر محصولات زراعی، تولید تجاری گوجه فرنگی نیز به کشت های تکی در مقیاس بزرگ با تعداد کمتری از واریته ها تبدیل شد. قابل توجه است که رقم سالادت 86 درصد از تولید مکزیک و 25.11 درصد از بازار صادرات جهانی را در سال 2016 به خود اختصاص داده است.
در مکزیک، این امر با فشارهای بازار، برنامه‌های دولتی برای ترویج واریته‌های وابسته به گلخانه، در کنار مهاجرت در مقیاس بزرگ و ترک مزرعه هماهنگ شده است.
این عوامل باعث کاهش تولید انواع سنتی می شوند. کشاورزان و سرآشپزها در سراسر مکزیک به راحتی می توانند ناپدید شدن نژادهای بومی را توصیف کنند که تولید آنها به مقیاس کوچک و خود مصرفی تنزل یافته است.
این روندها نه تنها منجر به از دست دادن تنوع کشاورزی می‌شود، بلکه منجر به از دست دادن شیوه‌های کشاورزی مرتبط، سنت‌های آشپزی، دانش و ارزش‌هایی می‌شود که اغلب در بین جوامع و بین نسل‌ها منتقل شده‌اند.
تغییرات در شیوه های کشاورزی و فرسایش ژنتیکی باعث افزایش نگرانی ها تحت گرمایش جهانی شده است. بسیاری از گونه های تجاری تولید انبوه، از جمله “سالادت”، کمتر با شرایط محیطی نامطلوب، عملکرد تهدید کننده، کیفیت غذایی و طعم میوه سازگار هستند.
انعطاف پذیری پایین به دلیل تنوع ژنتیکی محدود آن، ناشی از اثرات بنیانگذار و اصلاح انتخابی است که مشخصه بسیاری از کشاورزی معاصر است.
تا سال 2030، برآورد می‌شود که تغییرات محیطی پیش‌بینی‌شده باعث کاهش 10 درصدی محصول در جنوب ایتالیا شود، با تلفات مشابه یا بالاتر در یونان، اسپانیا، جنوب فرانسه، قبرس و ترکیه . با این حال، تعداد فزاینده‌ای از هیبریدهای گوجه‌فرنگی مدرن برای تحمل عوامل استرس‌زای مختلف توسعه یافته‌اند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.